AALL
Tradadicionalna konferenceija udruzenja biblioteka americkih pravnih fakulteta (AALL) je prilika da svake godine upoznam novi grad. Ove godine je to Saint Louis, grad u drzavi Missourry, mjesto u kojem sam nedavno proveo tri lijepa dana na skupu Banjalucana.
Konferencija se gotovo po pravilu odrzava u centru grada, u tkz Convention centru, gdje je na raspolaganju ogroman izlozbeni i prostor za sastanke, zbog velikog broja ucesnika te razlicitih programa i izlozbe firmi koje su vezane za biblioteke (on-line baze podataka, razliciti softveri, knjige, namjestaj, itd). Gotovo svako vece se organizuje zabava uz bogat izbor jela, pica, poslastica i obaveznu zivu svirku. Uvodna vece je vece poslastica i tada se na jednom mjestu nadje nevjerojatna kolicina raznih kolaca. Veliki je problem sto se covjek vrlo brzo zasiti a ponekad se posljedice osjecaju i par dana kasnije.
Obicni najbolja zabava je ona koja organizira kompanija Thompson West: hrana je raznovrsna, pica u izobilju, plesni podij pun raje. Plesu i debeli i mrsavi, vrsni plesaci i pocetnici, mlada raja ali i oni koji bi kod nas vec odavno bili u penziji. Atmosfera je uvijek odlicna a zabava se obicno nastavlja u nekom od obliznjih restorana uz obaveznu lokalnu muziku.
Jedno vece je rezervirano za zajednicku veceru koju finansira nasa biblioteka a organizira je nas direktor.
Zadnju vece je tkz 'closing banquet' koji obicno traje od 6 do 12 uvece. Sve se ponovo ponavlja: aperitiv, jelo, pice, dezert i na kraju ples. Iz mog vlastitog iskustva mogu reci da su bibliotekari nasli odlican nacin da se 6-7 dana odlicno provedu na tudji racun, posebno sto dosta ucesnika povede supruznika i neki i djecu, pa im ovo druzenje dodje kao mali godisnji odmor.
Evo me na aerodromu u St. Louis-u i, cekajuci avion, objavljujem danasnji prilog (zelim da odrzim svoje obecanje, svaki dan jedan prilog). Na fotosu je moj radni kolega sa suprugom na jednoj od zabava.
Konferencija se gotovo po pravilu odrzava u centru grada, u tkz Convention centru, gdje je na raspolaganju ogroman izlozbeni i prostor za sastanke, zbog velikog broja ucesnika te razlicitih programa i izlozbe firmi koje su vezane za biblioteke (on-line baze podataka, razliciti softveri, knjige, namjestaj, itd). Gotovo svako vece se organizuje zabava uz bogat izbor jela, pica, poslastica i obaveznu zivu svirku. Uvodna vece je vece poslastica i tada se na jednom mjestu nadje nevjerojatna kolicina raznih kolaca. Veliki je problem sto se covjek vrlo brzo zasiti a ponekad se posljedice osjecaju i par dana kasnije.
Obicni najbolja zabava je ona koja organizira kompanija Thompson West: hrana je raznovrsna, pica u izobilju, plesni podij pun raje. Plesu i debeli i mrsavi, vrsni plesaci i pocetnici, mlada raja ali i oni koji bi kod nas vec odavno bili u penziji. Atmosfera je uvijek odlicna a zabava se obicno nastavlja u nekom od obliznjih restorana uz obaveznu lokalnu muziku.
Jedno vece je rezervirano za zajednicku veceru koju finansira nasa biblioteka a organizira je nas direktor.
Zadnju vece je tkz 'closing banquet' koji obicno traje od 6 do 12 uvece. Sve se ponovo ponavlja: aperitiv, jelo, pice, dezert i na kraju ples. Iz mog vlastitog iskustva mogu reci da su bibliotekari nasli odlican nacin da se 6-7 dana odlicno provedu na tudji racun, posebno sto dosta ucesnika povede supruznika i neki i djecu, pa im ovo druzenje dodje kao mali godisnji odmor.
Evo me na aerodromu u St. Louis-u i, cekajuci avion, objavljujem danasnji prilog (zelim da odrzim svoje obecanje, svaki dan jedan prilog). Na fotosu je moj radni kolega sa suprugom na jednoj od zabava.
0 Comments:
Post a Comment
<< Home