Dan zahvalnosti

Kao sto sam jucer obecao, evo kratkog priloga sa okupljanja za Dan zahvalosti, tradicionalnog praznika amerikanaca, koji, bar mi se tako cini, prihvaca vecina useljenika, pa tako i nas iz Bosne. U Americi je broj praznika mjerljiv onom u starim krajevima, samo je vecina ovdasnjih izmisljenja zbog biznisa. Za danasnji, vecina ne radi, sto za ove krajeve predstavlja pravo bogatstvo: jedan slobodan dan u godini, uz ono malo odmora sto se dobije.

Ove godine se u Penn Avenue u centru Pittsburgh-a okupilo manje drustvo, sada vec starosjedilaca u ovim krajevima. Svi smo vec napunili 10-tak godina u novom kraju i vec se uveliko osjecamo Amerikancima.

Uz obaveznu turkey (tuku, curku, puricu…), okupilo se nekoliko familija. Tufekcici su bili u punom sastavu (Sunci je iz Bostona stigla direktno na ‘sijelo’), dida Dane, Nera i ja u okrnjenom (Sanja i Davor nisu mogli doci iz LA-a i Huoston-a), a isto bi se moglo reci za Minu i Asiju Coralic. Asijin Nino je vec duze vremena na ‘turneji’ po Evropi. Posao ga odveo na stari kontinent, a nakon toga je odlucio da sa djevojkom napravi mali krug: London, Paris, Rim. Cujem da se javio iz Firence.



Na slici, s lijeva na desno: Sunita i Aida Tufekcic, Mina i Asija Coralic i Nera